θαλασσοκρατικός

-ή, -ό [θαλασσοκρατία]

φρ. γεωλ. «θαλασσοκρατική περίοδος» — περίοδος τής γεωλογικής ιστορίας τής γης κατά την οποία οι θάλασσες είχαν καταλάβει μεγαλύτερες εκτάσεις τού πλανήτη και είχαν μικρά βάθη, ενώ τα τμήματα τής ξηράς είχαν μικρά ύψη.